South Africa this time...

Hallo allemaal!

Toch weer een berichtje van mijn reissite.... : ik vertrek morgen namelijk voor een maand naar Zuid-Afrika om vrijwilligerswerk te doen! Ik verblijf in de provincie Limpopo op een boerderij (van de directrice van het project Tshega waar ik ga werken) in het plaatsje Letsitele (vlakbij Tzaneen en het Kruger National Park).

Het project Tshega bestaat uit een crèche en verschillende lagere scholen waar de kinderen (1 - 12 jaar), afkomstig uit zeer armoedige situaties en die in de gemeenschappen er omheen wonen, opgevangen worden en gratis les krijgen. Daarnaast is er het outreachprogram dat bijv. onderzoek doet naar de bevolkingssamenstelling (van de kleine gemeenschappen). Een voorbeeld is het in kaart brengen van het aantal mensen/kinderen met HIV. Bij beide delen kan ik aan de slag en ik heb er erg zin in! Als je het leuk vindt de beschrijving van het hele project te lezen:

http://www.hetanderereizen.nl/afrika/zuid-afrika/gemeenschapswerk-lagere-school

Het internet is zeer sporadisch aanwezig op de plek waar ik zit dus ik weet niet of ik veel mogelijkheden heb een verhaaltje achter te laten. Ik neem mn laptop mee zodat ik digitaal een dagboek bij kan houden, mocht internet werken zal ik zo af en toe een berichtje posten!

Lieve groetjes Floor

Da Nang, Hue (Vietnam) en Vientiane, Luang Prabang (Laos)

Halloha!

Het einde van de reis komt dichtbij! We zitten nu in Luang Prabang, een prachtig stadje middenin de bergen van Laos. Ik zal weer bij het begin beginnen:

Op 7 december hebben we om 05:30 de trein van Nha Thrang te Vietnam naar Da Nang genomen, waar we tegen 15:00 aankwamen. Met de backpacks op de rug het stadje ingelopen en eerst een hotel gezocht. Na wat zoeken een te betalen kamer gevonden waar de onze spullen achter lieten. Da Nang ligt tussen Hoi An en Hue en veel reizigers slaan juist dit stadje over. Dat kunnen we nu wel begrijpen, Da Nang is een druk, hectisch en vervuild stadje wat niet veel charme bezit, maar waar wel een consulaat zit waar we ons visum voor Laos konden regelen. We hebben die dag het stadje verkend, een tour geboekt naar MySon en Marble Mountains voor de volgende dag en meteen een treinkaartje naar Hue voor die dag daarop. Na het avondeten waren we ook kapot en gauw gaan slapen.

De volgende dag werden we opgepikt met de auto om naar MySon te gaan, een oude ‘tempelstad' vlakbij Hoi An. In Hoi An werden we gedropt, daar werden we opgepikt met de bus. De oude tempelstad was mooi om te zien, maar ik had er wel iets meer van verwacht. Daarna weer met de bus naar Hoi An, hier werden we weer opgepikt door een auto die ons naar de Marble Mountains bracht. Dit zijn drie bergen die ooit eilandjes waren. Een van die bergen kun je beklimmen waarbij je tijdens je weg omhoog allerlei boedhabeelden, grotten, kloosters en monumenten tegenkomt. Een erg mooie klim. Bovenaan kon je een grot in, vanwaar je naar de top kon klimmen. Dit was nogal een geklauter over stenen en rotsbulten, maar het uitzicht was fantastisch! Daarna de hele klim weer naar beneden, even wat gedronken en toen weer met de auto naar Da Nang. Die dag daarop (­9 dec.) hebben we na het ontbijt ons visum voor Laos geregeld en zijn we op de trein naar Hue gesprongen waar we in de middag aankwamen. Hue is een erg leuk, gezellig stadje wat veel mooie plekken heeft om te bezichtigen. Hier hebben we een leuk guesthouse opgezocht, tassen gedropt en het stadje verkend. We hebben meteen een busticket geboekt van Hue, via Dong Ha de grens over van Laos naar Vientiane. Een ritje van bijna 24 uur... Maar dan waren we er ook! Daarna wat gegeten en een motorbiketour voor de volgende dag geregeld.

Op 10 december hebben we een motorbiketour gedaan die ons allerlei mooie dingen heeft laten zien. We zijn langs een piepklein dorpje geweest waar een oude Japanse brug stond en een iniemienie museum dat de geschiedenis van dat jleine dorpje laat zien. Daar was ook een markt waar de mensen hun verse producten aanbieden, erg leuk om te zien. We hebben een tombe gezien van een van de heersers van Vientiane, verschillende Pagoda's en een monnikenklooster bezocht waar we de biddienst mochten bijwonen. Erg indrukwekkend. Hierna hebben we het Citadel bezocht, waarbinnen vroeger een verboden stad lag. Vervolgens werden we naar het strand gebracht waar we nog even een paar uur hebben kunnen bakken. Heerlijk dagje! De volgende dag (11 dec.) zijn we begonnen aan de tocht naar Vientiane, Laos. Het begon goed; allereerst hadden we ons verslapen dus als een speer de tas ingepakt en naar benden gesneld omdat we daar 06:00 zouden worden opgehaald. Net op tijd beneden, maar na een half uur wachten nog niemand te bekennen. Het guesthouse maar even laten bellen, bleek dat ze bij een ander hotel stonden met dezelfde naam... Maar goed tegen 06:45 toch nog in de bus die met een noodvaart naar Dong Ha reed. Daar overgestapt op een andere bus die ons over de grens van Laos naar Savannakhet bracht. Dit zou een VIP bus moeten zijn met wc en veel ruimte was beloofd, maar het werd een overvolle bus waar mensen zelfs in het midden zaten op plastic stoeltjes en waar we met onze benen bovenop tassen van andere mensen zaten. Halverwege kreeg Alex ook nog twee keer een tas bovenop zijn hoofd, hoewel het niet erg comfortabel was hebben we er wel erg om gelachen. Aangekomen in Savannakhet (4 uur later dan werd verteld) zouden we overstappen op een bus naar Vientiane, zou ook een ruime bus zijn, maar ook die informatie bleek niet waar te zijn. We hebben eerst geprobeerd een guesthouse te regelen in Vientiane vanwege de ‘Seagames' (hadden we geen idee van, maar daardoor stroomt Vientiane nogal vol), maar elk guesthouse die we belden was vol. Toch maar besloten een nachtbus te pakken en de gok te wagen. Eenmaal in de nachtbus naar Vientiane (19:00) stopten we halverwege om een stuk of 30 varkens op het dak te laden, onder luid protest van de beesten zelf.. Tegen 05:00 de volgende dag (12 dec.) kwamen we aan in Vientiane. Daar een tuktuk geregeld en een guesthouse gevonden waar we een kamer hadden vanaf 12:00. In het stadje ontbeten, een bus naar Luang Prabang geregeld voor de volgende dag en alvast de trein terug naar Bangkok. Toen gedouched en een lokaal busje gepakt richting het Boedha park waar veel Boedha- en Hindoe beelden te zien waren. Erg gaaf om te zien. Die avond vroeg het bed in aangezien we kapot waren van de reis.

Op 13 dec. zijn we naar Luang Prabang gegaan (08:00) waar we tegen 18:00 aankwamen. Deze reis was erg mooi door de bergen en het stadje zelf is erg gezellig en knus. In de ochtend is het koud vanwege de mist die tussen de bergen blijft hangen en in de middag verwarmt de zon ons weer. Die avond wat gegeten en de nightmarket bezocht. De volgende dag zijn we naar het Elephantpark gegaan waar we een ritje van 1,5 uur op de rug van olifant ‘Wen' hebben gemaakt door het woud, langs een meer, door een klein dorpje en weer terug. Erg gaaf! Daarna naar de waterval 25 km buiten de stad. Ook een prachtig uitzicht en nog helemaal naar boven geklommen om op de top van de waterval te komen. Geen aanrader op slippers... haha.

Vandaag veel tempels bezocht op de fiets, lekker Hollands! ;) Morgen vertrekken we weer naar Vientiane. Daar slapen we een nacht en dan nemen we 17 dec. de nachttrein naar Bangkok waar we 06:00 (18 dec.) aankomen. Daar slapen we dan nog een nachtje en dan vlieg ik 19 dec. om 11:00 weer naar Singapore. Daar komt de familie Tan me halen en diezelfde avond vlieg ik weer naar huis waar ik 20 dec. aankom!

De tijd gaat snel en een gave reis gehad, maar ik heb erg veel zin weer naar huis te gaan!

Liefs en dikke zoen

Floor

Sihanoukville, Mui Ne & Nha Trang

Lieve allemaal,

Hier weer even een berichtje vanuit Vietnam dit keer. Weer een heel ander land met andere indrukken!

29 november zijn we van Battambang met de bus richting Sihanoukville gegaan. Een plaatsje ten zuiden van Cambodja aan de kust. Wat een 7 a 8 uur durende reis zou moeten zijn, werd een 11 uur durende hobbelrit. Maar goed; we waren er tenminste! Eenmaal aangekomen werden we op de drempel van de bus al belaagd door een horde tuktukdrivers die ons allemaal naar een goedkoop hotel wilden brengen. Met een beetje moeite ons door de menigte gewurmd, onze tassen gepakt en even gekeken waar we waren. Toen een tuktuk gepakt die ons langs verschillende guesthouses reed, maar alles zat vol. Uiteindelijk wat gevonden, maar een uurtje later toch verhuisd naar een guesthouse dichtbij zee genaamd Mohachai dat wordt gerund door een Nederlandse man. Erg leuk guesthouse met leuke kamers. Na een Mexicaanse maaltijd en een wijntje het bed opgezocht.

De next day rustig ontbeten, een trip naar het Ream National Park geregeld en toen een tuktuk geregeld naar Otres Beach en daar de hele dag gelegen, heerlijk! Daarna opgefrist, wat gegeten, onze ‘4 op een rij' contest verder gespeeld (niet echt meer een contestaangezien het nu 94-45 staat... voor Alex..) en gaan slapen.

De volgende dag werden we 08:00 opgepikt voor een bezoekje aan het Ream National Park. Een tuktuk kwam ons halen die ons 500 hele meters verderop weer afzette voor ons ontbijt dat inbegrepen was. Hadden we ook kunnen lopen, haha. Daar ontbeten met nog twee andere heren uit Engeland en Nieuw Zeeland. Vervolgens naar het park gereden waar we met de boot door het Mangrovebos heen gingen. Mooi om te zien hoe de mensen daar leven. We kwamen aan op een afgelegen strand waar we verse vis hebben gegeten voor lunch en genoten van de zon. Daarna trokken we het bos in om aan de andere kant van het kleine eilandje te komen. Onderweg kwamen we waterbuffels tegen en we liepen door een dorpje heen waar alle bewoners ons nieuwschierig aankeken. Toen we langs een schooltje liepen werden we bestormd door een groep enthousiaste kinderen die hun Engels even met ons wilden oefenen. Aan de andere kant van het eilandje stapten we weer op de boot en stopten we halverwege de terugweg bij een toren zodat we over het mangrovebos heen konden kijken. Eenmaal weer terug bij het guesthouse, met de twee andere heren uit Engeland en Nieuw Zeeland wat gegeten bij een Japans/Vietnamees restaurant. Erg gezellig reisverhalen uit te wisselen. Daarna wat eten en drinken ingeslagen voor de busreis voor de volgende dag richting Vietnam.

2 december werden we 07:15 opgepikt door de bus die ons eerst naar Phnom Penh bracht. Daar moesten we overstappen op een andere bus die ons over de grens van Vietnam bracht met uiteindelijke bestemming Ho Chi Minh City. Na een reis van 12 uur, kwamen we uitgeput aan in Ho Chi Minh City. Daar een taxi genomen naar het hotel dat we al geboekt hadden (Madame Cuc's) voor een nachtje. Aangekomen bij het hotel warm ontvangen met een maaltijd van het huis en heerlijke verse limejuice. Die avond alleen nog even door stad gelopen en vermoeid het bed ingekropen. De volgende dag gingen we na het ontbijt met de bus naar Mui Ne. Toen kwamen we erachter dat de rijstijl in Vietnam ietsjes anders is... Hier zitten de chauffeurs vastgeplakt aan hun claxon, hoewel ze rechts rijden, halen ze ook rechts in luid toeterend en de rem weten ze ook goed te vinden als degene voor hun besluit niet aan de kant te gaan. Ik dacht dat mam een echte bumperklever was, maar er zijn dus nog veel ergere mam! ;) Als twee geklutste eieren kwamen we aan in Mui Ne waar we met twee motorbikes naar ons guesthouse werden gebracht. En wat voor een guesthouse, werkelijkwaar een plaatje! Na wat te hebben uitgerust langs het zwembad zijn we het centrum ingelopen om wat te eten. Daarna bij het guesthouse een biertje gedaan en weer onze contest voortgezet (helaas voor mij nog niet erg veel progressie in mijn score).

Op 4 december hebben we de ochtend gespendeerd in de zon. Daarna werden we opgepikt door twee motorbikedrivers. De eerste stop was bij de ‘Fairystream'; een soort rivierstroompje die door bos en zandbergen loopt. In dat stroompje liepen we omhoog en zagen we allerlei verschillende kleuren zandbergen; wit, zwart, geen en rood. Erg mooi om te zien. Daarna werden we naar de white sanddunes gebracht. Giga duinen met een wit/gele kleur en een enorm groot oppervlakte waardoor het net leek alsof je in de sahara liep. Aan het begin hadden we een soort plastic slee gehuurd van kinderen, daarmee konden we van de duinen af sliden. Erg veel lol gehad (zat eerst geen vaart in dat ding, bleek dat je wat zand erop moest scheppen om vaart te krijgen) en ik zat onder het zand na een kwartiertje zandhappen. Vervolgens werden we naar de red sanddunes gebracht. Mijn ritje daar naartoe was iets minder relaxed, volgens mij had mijn chaffeur iets teveel testosteron in zijn lijf want met zijn gevaarlijke gestuntel zijn we 3 keer net niet onderuit gegaan. Na zijn derde stunt heb ik hem vriendelijk gevraagd of hij van plan was mij levend te droppen bij de red sanddunes of dat hij me daar meteen ging begraven. Daar kon hij wel om lachen en verzekerde me, hoewel dit de eerste keer was dat hij als chauffeur werkte, mij wel levend daar zou brengen. Je begrijpt dat zijn woorden een enorme opluchting voor me was.. ;) De red sanddunes waren ook erg mooi te zien, vooral gaaf met de zon die net onder ging. Die avond sushi gegeten (ik in mijn nopjes) en het bed opgezocht.

De volgende dag, de dag van Sinterklaas in Nederland, zijn we met de bus naar Nha Trang gegaan waar we tegen de avond aankwamen. Daar ons guesthouse opgezocht, wat gegeten en gaan slapen. Vandaag stond een eilandtrip op de planning. Vier eilandjes zouden we bekijken en we konden snorkellen. We werden opgepikt om naar de boot te gaan. Eenmaal op de boot hadden we al een flauw vermoeden wat ons vandaag boven het hoofd zou hangen toen de organisator begon te zingen; een welkomstlied en we mochten allemaal (35 man aan boord) mee doen... ja.... Tegen ons zin in waren we beland op een echte toeristen-boot-tour met een hoog Salau gehalte. Een we hadden geen geluk; het was erg bewolkt en koud. Bij het eerste eilandje op het strand gezeten en de laatste 15 minuten kwam de zon even door waarna de wolken weer verschenen. Na drie maanden reizen in tropentemperaturen had ik het echt koud! Haha. Daarna de boot weer op en onderweg naar het tweede eilandje werd een heuse band op touw gezet die allerlei nummers begonnen te spelen. Elke toerist werd gevraagd ofde bandeen nummer kon zingen dat van hun land afkomstig was en inderdaad, ook ons werd dat gevraagd. Net toen we wilden zeggen dat een Nederlands lied niet nodig was (we zagen ‘Tulpen uit Amsterdam' straks al uit de speakers galmen), begon de band ‘ een potje met vet' te spelen. Godzijdank maar tot het vierde couplet. Tsjaa.. wat moet je daar nou op zeggen, fijne vertegenwoordiging van het land... ;) Net toen we dachten; ‘het kan niet erger, mag ik alsjeblieft naar huis' werd ons verteld dat er een verrassing voor ons was bij het tweede eilandje. 2 Unlimited schalde door de boxen (ja echt het nummer ‘No No No No etc.') en er werd een ‘floating bar' het water in gegooid (wat niets anders was dan een drijvend kratje met goedkope rode wijn) met de barkeeper er achteraan. Na een ‘dansact' van de barkeeper op zijn eigen ‘bar' werden wij uitgenodigd in het water te springen...Een paar toeristen waagden de sprong, maar vooral het eigen personeel genoot van de ‘floating bar'. Alex en ik keken elkaar aan, niet gelovend waar we in beland waren. Het was ondertussen gaan regenen dus hebben we het spektakel maar even bekeken en enorm gelachen om het hele tafereel. Met het aangeschoten personeel weer aan boord, doorgevaren naar het derde eilandje. De zon was eindelijk doorgebroken dus even heerlijk een uurtje in de zon gelegen, de laatste indrukken van de dag verwerken. Bij het vierde eilandje konden we een aquarium bekijken, maar daar werd ik een beetje triest van aangezien de zeedieren niet echt een leuke omgeving hadden. Aan het einde van de dag weer terug gevaren en weer het busje in naar het guesthouse. Op het moment dat een stel Amerikanen andere mensen gingen vragen of zij ook de volgende dag de ‘city tour' gingen doen dat hetzelfde bedrijf organiseerde, glipten wij snel uit de bus. Hoewel we erg gelachen hebben om dit alles, was dit duidelijk een ervaring van; 1 keer maar nooit weer! :)

Morgen pakken we de trein naar Danan, een andere kustplaats.
Nu even snel wat eten en vroeg het bed in want de trein vertrekt 05:30..!

Tot gauw!

Liefs!

Floor

Cambodja Rules!

Lieve allemaal!

Een berichtje vanuit Cambodja, vanuit het stadje Battambang!

Op 24 november hebben Alex en ik de oversteek gemaakt van Thailand naar Cambodja. Vanuit Bangkok gingen we met een minibusje met daarin 8 mensen gepropt plus alle baggage ;) richting de grens van Thailand. Daar moesten we wat papieren invullen i.v.m het visum dat we gelukkig al hadden geregeld. Mensen die het nog niet hadden geregeld konden eentje ter plekke kopen, slechts 15 dollar meer dan de normale prijs... Vervolgens met iedereen over de grens van Thailand gelopen en daar weer wachten. We hadden een ‘guide' die de boel organiseerde, oftewel; alles zo langzaam mogelijk laten verlopen zodat je eenmaal in Cambodja (Poipet, over de grens) een taxi neemt voor 10 dollar meer i.p.v de zeer langzame bus. De grensovergang is nogal corrupt en het lullige is dat je als toerist weinig kunt doen aangezien iedereen elkaar helpt. Maar goed, toch een taxi genomen in Poipet i.p.v de bus die we zouden nemen omdat we dan 17:00 aan zouden komen in Siem Reab en niet 21:00...

Aangekomen in Siem Reab, leuk guesthouse gezocht, meteen een tuktuk geregeld om naar het Ankor Wat te gaan de volgende dag, het dorpje verkend en iets gegeten. Die volgende dag met de tuk tuk richting Ankor Wat & Ankor Thom. Prachtig om te zien en niet te geloven dat het al zo oud is. Je kon ook een ticket kopen voor drie dagen, maar na een hele dag tempels te hebben bekeken vonden wij het wel voldoende. Terug in Siem Reab bakkie gedaan en een gave tour voor de volgende dag geboekt; we zouden naar Kompong Phhluk (vergeef me eventuele spelfouten) gaan, een dorp dat in een rivier staat (floating villages) die naar het Tonle Sap meer loopt.

Next day werden we opgepikt om naar dit dorpje te gaan. Onderweg stopten we op een plaatselijk marktje waar goederen werden verkocht. Erg mooi om te zien, maar wij zouden hier niet zo snel in gaan slaan... ;) Vervolgens in een bootje gestapt richting het dorpje. Fantastisch om te zien hoe die mensen leven en hoe zij, van kleins af aan, op kleine bootjes zich van de ene plek naar de andere bewegen. Bij een kerkje zijn we ‘aan land gegaan' en daar stond ook een schooltje. Deze kinderen krijgen maar een paar maanden in het jaarles (alleen wanneer het droge seizoen begint, zoals nu) want in het regenseizoen staat het onder water. We hebben met het groepje bezoekers dat we vormden schriftjes gekocht en potloden en die uitgedeeld. Voelde me weer net sinterklaas, heerlijk! ;) Erg leuk al die blije gezichten. Waarschijnlijk staat het hele dorp vanaf dec.compleet droog tot ongeveer juli, dan gaat het weer regenen en komt het dorp weer onder water te staan. We hebben hier ook gelunched en daarna weer met de boot terug. Op de terugweg met de bus nog langs een arbeidsplaats gegaan waar een meisje net een sjaal aan het weven was. Eenmaal terug in Siem Reab even opfrissen en toen op weg naar onze kookcursus; echt Kher voedsel klaarmaken! Onze ‘lerares' was erg leuk en nam ons eerst mee naar een gigantische markt waar de benodigdheden werden ingeslagen. Vervolgens de keuken in; ik heb verse Vietnamese loempia's gemaakt met kip en een spicy garnalensalade als hoofdgerecht. Met z'n allen hebben we als toetje ‘sticky rice met mango' gemaakt, jumm! Het was veel en veel teveel voor mij, maar wel erg lekker, al zeg ik het zelf! We kregen aan het eind zelfs een diploma, haha.

Volgende dag met de bus naar Battambang (gisteren). Daar aangekomen, hotel gezocht en naar het consulaat van Vietnam gegaan en ons visum voor Vienam geregeld. Ging erg vlot en de mensen waren enorm behulpzaam. Daarna stadje verkend, wat gegeten (broodje pindakaas hadden ze hier!!!), tempel bekeken, bruggen gezien en avondeten gescoord. Vandaag werden we opgepikt voor een ritje op de scooter door de binnenlanden. Allebei bij een bestuurder achterop zijn we op pad gegaan. De sjaal voor de mond was hard nodig, de wegen waren enorm stoffig, wat ze hier ‘Cambodian snow' noemen, haha. Al met al een enorm indrukwekkende dag gehad van veel klimmen, lopen, dingen bekijken etc. De dag werd afgesloten met een ritje met de bambootrain; niets anders dan bamboeplankjes op wieltjes die je dan van plek 1 naar plek 2 rijden. Erg grappig en enorm hobbelig. Wanneer we een tegenligger hadden ging het er om welk ‘treintje' het minst beladen was en die moest dan ruimte maken voor de ander. Oftewel; iedereen en alles eraf, plankje van de wielen af, wielen van de rails af en dan konden wij doorrijden. Omdat onze ‘trein' nogal zwaar beladen was wonnen we elke strijd met onze tegenligger! ;) Eenmaal weer in het hotel snel al die ‘Cambodian snow' eraf gewassen en nu zit ik dit verhaaltje te tikken met een enorm knorrende maag dus ik ga er weer vandoor!

Morgen vertrekken we naar Sihanoukville, een plaatsje aan de kust. Daarna is het plan over te steken naar Vietnam, via de kust omhoog en dan vervolgens Laos in te gaan.

Voor nu; liefs en dikke knuffel!

Floor

Veilig in Bangkok!

Lieve allemaal,

Hier even een snel berichtje dat ik veilig ben aangekomen in bangkok. Wat een grote, snelle en bruisende stad is dat! Toen ik aankwam vrijdagavond had ik algauw Alex gevonden en toen hebben we een bus genomen naar de buurt waar we heen wilden. Daar aangekomen een guesthouse gevonden voor de eerste nacht. We waren beide kapot, dus snel gaan slapen.

De volgende dag (zaterdag) verhuisd naar een goedkoper en leuker guesthouse en daar ontbeten. We konden daar ook ons visum voor Cambodja regelen, die ligt maandagavond voor ons klaar. Aanstaande dinsdagochtend heel vroeg vertrekken we dan met de bus naar Cambodja; Siem Reap. Verder hebben we de stad een beetje verkend, we wilden naar het nationale museum, maar dat kwam niet helemaal door bij de chauffeu... ;) de TukTukbracht ons naar de andere kant van de stad; hetBangkok Cultural Art Center, ook leuk. Daar rondgewandeld en toen naar Thompson's house, een Engelse man die in 1906 is geboren en later in Thailand is gaan wonen en veel voor het land heeft gedaan. In 1967 is hij spoorloos verdwenen en niemand weet wat er is gebeurd. Zijn huis is nu een bezienswaardigheid, erg leuk te bezoeken.Daarna met de watertaxi weer naar onze buurt(Alexmoest de hele reis bukken) en bij elke brug ging het dak naar beneden waardoor Alex nog meer klem stond.Daarna langs het Kings Palace gelopen, langs het park en toen wat gegeten en gedronken en het bed in geploft.

Vandaag is het plan wel daadwerkelijk naar het nationale museum te gaan, dus beslopten te gaan lopen, dan hebben we de meeste kans er ook echt te komen.

Dat was het voor nu, internet is erg traag dus foto's is een no-go helaas!

Tot gauw!

Liefs Floor

Laatste dagen Bali!

Lieve allemaal,

Vandaag het laatste verhaal vanaf Bali, de laatste dag alweer van de reis van Bleeker en mij.. Vanavond 22:15 (15:15 Ned.tijd) vliegen we naar Singapore waar we een nachtje slapen. De volgende dag, 20 nov., vlieg ik om 18:00 (11:00 Ned.tijd) richting Bangkok waar ik Alex ontmoet die daar in de middag al is aangekomen. Bleeker vliegt (zoals het nu lijkt, tijd nog onbekend) ook 20 nov., alleen dan voor werk naar Egypte. Zo is er alweer een einde gekomen aan onze reis, wat een duikvakantie is geworden! Een wending die ik niet zo gauw had verwacht, maar waar ik enorm van heb genoten.

Toen we aankwamen in Legian/Kuta (waar we alleen noodgedwongen bleven vanwege de duikcursus) werd ik ziek, bleek voedselintollerantie te zijn, waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Daardoor hebben we de Nitrox duikcursus die we samen gingen doen een dagje opgeschoven. Na 2,5 dag ziek zijn sloegen de medicijnen die ik van de dokter had gekregen aan en zijn we aan de Nitrox cursus begonnen. Die dag ervoor hadden we de theorie al doorgenomen en alle oefeningen gemaakt dus onze instructeur kon ons vlot door de theorie helpen. Daarna kregen we wat praktijkopdrachten en toen gingen we richting Nusa Dua waar we twee duiken konden doen met Nitrox. Deze duiken waren optioneel, je hoefde ze niet te doen om je Nitrox cursus succesvol af te ronden. Als je het theorie-examen goed maakt, zijn de duiken alleen ter kennismaking. Zo kon ik dus toch de cursus succesvol afronden aangezien ik niet kon duiken vanwege mijn antibioticakuur die nog vier dagen zou duren. Bleeker heeft de twee duiken wel gedaan en kon duidelijk het verschil merken tussen duiken met gewone lucht en duiken met Nitrox. Ik vond het jammer dat ik de twee duiken niet kon doen, maar Bleeker had een cadeautje van de zee meegenomen; een dode murial die hij gevonden had op de zeebodem. Kon ik toch nog een beetje meegenieten... ;)

Omdat ik mijn advanced duikcursus ook vier dagen moest opschuiven hadden wij geen directe reden meer om in Legian/Kuta te blijven. De volgende dag zijn we direct naar Sanur vertrokken, wat een hele verademing was. Bij aankomst in Sanur, en na 1,5 uur Bleeker kwijt te zijn (op zoek naar het juiste hotel), goede gesprekken gehad met de taxichaffeur (die bijna geen Engels kon), hebben we ingecheckt in het mooiste hotel dat we tot nu toe gezien hebben. We hebben een hutje (echt Balinese stijl en met een kleine veranda) met een piepklein beschilderd deurtje (waar Bleeker net doorheen past) waar je doorheen in een ieniemienie huiskamertje stapt. De badkamer is gedeeltelijk open met een in de vloer verwerkt ligbad. Boven de huiskamer is een slaapkamer waar door elke muur de zon doorheen piept. Dan denk je dat het compleet is, maar een klein deurtje in de slaapkamer leidt ons ook nog eens naar een balkonnetje onder een rieten dakje waar Bleeker graag een sigaretje rookt. ;)
In Sanur hebben we drie dagen een beetje rustig aan gedaan; strand hangen, Bleeker op de foto zetten terwijl hij aan het scheuren is op een jetski, bij het zwembad hangen, stad verkennen, werkplaats voor houtsnijwerk bezocht, alvast studeren voor mijn advanced duikcursus, etc.

Toen mijn antibiotica kuur ten einde was ben ik meteen begonnen aan de advanced duikcursus en ik had weer Su als mijn instructeur. De duikschool kwam ons ophalen in Sanur en op de eerste dag gingen we drie duiken doen bij Padang Bay; een navigatieduik (met compas), een ‘fish aware duik' (dan ga je zeedieren identificeren onder water) en een buoyancy duik (om je positie in het water te regelen/handhaven). De tweede duik heb ik met Nitrox gedoken zodat ik ook een idee had hoe dat was. Na deze eerste keer merkte ik nog niet veel verschil met gewone lucht. Na die drie duiken was ik helemaal gesloopt! Weer even wennen na een aantal dagen niet duiken. We hebben die avond met Su en de chauffeur ergens gegeten in Padang Bay en vroeg op bed gegaan.

De volgende ochtend vertrokken we na het ontbijt van Padang Bay weer naar Tulamben. Daar hebben we nog twee duiken gedaan; een deep dive (tot 30 meter, weer met Nitrox, nu voelde ik wel duidelijk verschil) en een wreckdive (weer US Liberty tot 24 meter). Dat was heel gaaf omdat ik al eerder had gedoken in Tulamben, ook bij het schip, maar nu konden we veel dieper en gingen we ook echt het schip in! We hadden heel goed zicht dus het waren twee hele mooie duiken. Na deze laatste twee duiken kreeg ik mijn certificaat en heb ik mijn advanced duikdiploma! :) Daarna werden we weer terug gereden naar Sanur waar we heerlijk hebben gegeten aan het strand.

De volgende dag dingen we op duiksafari naar Nusa Penida (met de boot vanaf Nusa Dua); we gingen duiken met de Manta's! Dat was zo ontzettend gaaf! We zaten er midden in; overal kwamen ze vandaan, ze zwommen over ons heen, langs ons en voor ons, werkelijk prachtig! De tweede duik was bij Crystal Bay waar een sterke stroming stond en regelmatig een koude stroom water langs kwam. Deze duik vonden we een stuk minder, maar we hebben ons wel vermaakt. Daarna met de boot terug en weer terug naar Sanur.
De dag daarop hadden we een rustdag (ik heb mijn teennagels laten lakken, haha, had het vrouwtje weer inkomsten), dat is wel even lekker; een rustdag tussen het duiken door.

Gisteren hebben we onze laatste twee duiken gemaakt bij twee rotsformaties bij Candidasa. De eerste duik was geweldig; we gingen tot 30 meter diepte waar we veel rifhaaien zagen. Echt prachtig, gaaf om daar tussen te zwemmen (kleintjes maar hoor). Na een tijdje wees onze gids ons op een groot gestalte dat onze kant op kwam zwemmen; het bleek een Mola Mola! Ook wel bekend als Sunfish. Deze vis is zeer zeldzaam en is alleen te spotten van aug.t/m okt., maar vaak moeilijk tegen te komen tijdens het duiken. Het was dus zo mooi dat wij er eentje zagen, en wel eentje van 2,5 meter! Hij kwam aanzwemmen, bleef heel rustig voor ons hangen, alsof hij even aan het poseren was en zwom toen rustig verder. Ik was zo verbaasd dat ik alleen maar aan het staren was en mijn best moest doen mijn regulator in te houden omdat mijn mond de neiging had open te vallen. :) Dat beest straalde zo'n ontzettende rust uit dat ik echt weer even wakker moest worden, haha. De tweede duik was ook erg mooi; we kwamen twee zeeschildpadden tegen en we zwommen door een grot onder water heen. Het leek heel klein, maar toen ik er doorheen ging, bleek het nog best wel groot en het ging hardstikke goed. Gaaf als je dan aan het einde het licht de opening in ziet komen!

Die twee duiken waren heel erg gaaf om onze reis mee af te sluiten. Zie de foto's als bewijs! :)
Ik zal de boel nu afronden, een volgend verhaal komt vanuit een ander land!

Tot gauw!
Liefs Floor

Bali PADI

Lieve allemaal,

De laatste keer dat ik schreef moest ik mijn eerste duik nog maken, en nu zijn we inmiddels 20 duiken verder... omgerekend iets meer dan 14 uur onder water! Oh en met al 800 meer foto’s op de harde schijf, dat zegt genoeg over de schoonheid van de ‘onderwaterwereld’ denk ik.

Om bij het begin te beginnen;

Vorige week maandag (26 oktober) werden we door ‘Su’, mijn duikinstructeur, opgepikt en naar het Legian hotel gereden. Daar kreeg ik eerst een bult theorie te verwerken, vier uur lang op twee verschillende dvd’s. Enig versuft door het lesmateriaal vond ik Bleeker op het strand die vrienden had gemaakt met een verkoper van ‘echte’ rolexen.. ;) We hebben samen ergens wat gelunched en daarna kreeg ik de praktijk: met een duikfles in het zwembad en heel veel oefeningen doen. Moest ik alleen wel even de tien kinderen die zich om me heen hadden verzameld daar op de bodem van het zwembad negeren. In het begin was ik erg onwennig en vond ik het helemaal niets. De vraag waar ik in hemelsnaam nu weer aan was begonnen spookte regelmatig door mijn hoofd. Pas aan het einde van mijn tweede en laatste zwenbadsessie van die dag begon ik wat rustiger te worden en ging het beter.

De volgende ochtend vertrokken we naar Tulamben voor mijn vier ‘open water dives’. Een piepklein dorpje aan zee, compleet afhankelijk van en ingericht voor toeristen die willen duiken. In Tulamben kwamen we aan bij het Matahari resort waar we een nacht zouden slapen, wat uiteindelijk 6 nachten zijn geworden. Nadat we onze tassen in de kamer hadden gedropt kreeg ik nog wat theorie en daarna begon het ritueel: wetsuit aan, booties aan, zuurstoffles aan het vest vastmaken, alles controleren en de duikbril schoonmaken zodat de glazen niet beslaan. Balinese vrouwen droegen de vesten met zuurstofflessen op hun hoofd (ja echt, bewonderswaardig) naar de plaats vanwaar wij vanaf het (stenen)strand de zee in zouden gaan. Wiebelig op de stenen alles aangetrokken en samen met Su en Bleeker in mijn nieuwe (toen nog) loodzware kleding de zee ingelopen totdat we konden drijven. Toen ik eenmaal in de zee dreef (dan voel je de zware kleding niet meer trouwens) en we onder water gingen, was er niets meer over van mijn rust en kalmte die ik bezat aan het einde van de vorige dag. Het idee ‘afhankelijk’ te zijn van zo’n fles op mijn rug benauwde me en ik dacht teveel na over wat er allemaal wel niet kon gebeuren. Ook dat mijn duikbril steeds vol liep met water hielp niet mee en daar werd ik een beetje paniekerig van. Ik was eerlijk gezegd blij weer aan land te zijn, maar na de lunch mezelf toch weer opgepept voor poging twee. De tweede duik ging veel beter en toen kon ik ook echt genieten van het prachtige koraal en de mooie vissen om me heen. We (Su en ik, aan Bleeker is het helaas ontgaan) hebben toen ook een ‘white tip shark’ van 1,5 meter gezien die vlak voor het koraal zwom. Die avond een examen gedaan en geslaagd met 90%, hoewel iedereen er vrij nonchelant over doet, toch blij dat op zak te hebben. Tijdens mijn derde duik de volgende dag zijn we naar een scheepswrak gegaan dat daar al ligt sinds 1962, prachtig om te zien! Mijn vierde en laatste duik zijn we naar het ‘drop off’ gegaan; een koraalmuur (van rots) en toen zijn we tot ongeveer 18 meter gegaan. Ik moet nu wel zeggen, door het duiken gaat er letterlijk een nieuwe wereld voor me open! Eenmaal weer op het droge alle papieren ingevuld en toen had ik mijn ‘Padi Open Water Diver’ op zak! Nadat Su weer terug ging richting Kuta, hebben wij nog vier nachten erbij geboekt zodat we nog wat meer duiken konden maken. Samen hebben Bleeker en ik nog zes duiken gedaan (bij het scheepswrak en het koraal) zodat ik wat meer kon oefenen en wat meer zelfvertrouwen kreeg onder water. Ik ben blij dat we dat gedaan hebben, want toen begon ik het duiken ook echt heel erg leuk te vinden, en als je relaxed bent onder water dan zie je ook veel meer. Soms ook wel lastig; ik zie zoveel mooie dingen dat ik soms vergeet te kijken waar ik zwem.. En voor mij is alles nieuw en alles even prachtig. Maar met stip op 1 staat toch wel het zien van een zeeschildpad die gewoon heel rustig voor je langs zwemt.

Vanuit Tulamben zijn we vorige week zondag naar Lovina gegaan, noord Bali. Ook Lovina is erg leuk, rustig aan de zee, maar net even wat levendiger dan Tulamben. Hier hebben ze bijvoorbeeld wel pinautomaten zodat je niet met de hoteleigenaar naar de dichtsbijzijnde pinautomaat hoeft te rijden (een uur heen en terug) om je hotelrekening te betalen.. ;) Wat overigens wel een leuke ervaring was. Aangekomen in Lovina het stadje zelf verkend en weer een aantal duiken gepland met een divecenter. Maandagochtend werden we opgepikt door ‘Sunrise dive’ voor twee duiken bij het Menjangan eilandje aan de kust van Gilimanuk (het havenstadje waar de boot aankomt vanaf Java). Bij de duikshop spullen gepast en gechecked en toen met een busje die kant op gegaan. Toen in een bootje naar de eerste duikspot gevaren. Samen met Yani, onze duikgids, gingen we een koraalmuur verkennen. Dit koraal was nog veel mooier dan het koraal dat we gezien hebben in Tulamben, grote scholen vissen, piepkleine visjes, kreeftjes, en.. een grote groene zeeschildpad die ons tegemoet kwam zwemmen! Na deze indrukken weer in de boot geklommen (ik letterlijk omdat Bleeker me wijs maakte dat er geen trapje was, die na mijn geklauter voor hem werd opgehangen...;) en gelunched op de boot in het zonnetje. De tweede duikspot was aan de andere kant van het eiland en weer net zo mooi en kleurrijk. Je staat versteld hoeveel verschillende soorten vissen, anamonen, plantjes en beestjes er onder water leven. Na deze twee duiken terug gevaren en weer met het busje terug gereden naar Lovina. De volgende ochtend zaten we om 06:00 alweer in een klein bootje op zee omdat we dolfijnen zouden spotten; zogeheten de dolphintour. Bleeker en ik hebben die echter omgedoopt in de ‘NO DolphinTour’ aangezien er na twee uren dobberen geen dolfijn te bekennen was.. helaas! Maar wel een leuk bootritje bij zonsopgang gehad onder het genot van een bakkie koffie. Die middag weer twee duiken gedaan met Yani bij het koraal van Lovina Beach; eentje om 16:00 en eentje tijdens zonsondergang zodat hoe langer we onder water bleven hoe donkerder het werd en we de zakampen aan hadden. Ook weer een hele andere ervaring en in de avond zie je hele andere vissen en beestjes!

Gisteren even een non-duik-dagje ingelast en op tour gegaan. We zijn 09:00 vertrokken: eerst naar de Gigit waterval, daarna naar Monkey forrest waar Bleeker de aapjes heeft gevoerd, toen naar een tempel aan het ‘Twins lake’, vervolgens naar de hotsprings waar ik heerijk in heb gebadderd en als laatste naar een boedhistenklooster voordat we weer terug reden. Leuk om op die manier wat van de omgeving van Lovina te zien, de foto’s spreken voor zich!

Daarna nog zes duiken gedaan samen met Yani bij het Menjangan eiland. De eerste duik was een driftduik en wist ik niet waar ik kijken moest: muren van koraal, koraal onder je, duizenden visjes in alle soorten en maten, een ‘Blacktip Shark’ op de bodem, een grote school tonijnvissen boven je, een stingray die voor je uitzwemt en een bruine zeeschildpad die er voor je neus vandoor gaat om lucht te happen. Need I say more? Totaal onder de indruk kwam ik weer boven. Op het bootje een lekkere Indo-lunch gehad en daarna de tweede duik gedaan op een andere duikspot. Wederom prachtig, maar viel in het niet bij de eerste, die heeft een behoorlijke indruk gemaakt. Tijdens de derde duik zijn we een grot ingegaan, ook erg mooi, vooral met al die verschillende soorten licht die de kiertjes inkomen. Na die drie duiken (gemiddelde diepte 20 meter) vandaag ben ik wel redelijk kapot!

Zaterdagochtend zijn we vetrokken we naar Legian omdat we die maandag daarna samen een nieuwe duikcursus doen; duiken met Nitrox. Dat is een ander gasmengsel waarmee je langer onder water kunt blijven, waarmee je duiken kunt doen met minder tijd tussen de duiken en waarbij je geen last hebt van de bijwerkingen van het duiken (droge keel, moe na het duiken). Die cursus duurt een dag en daarna ga ik de ‘Advanced Open Water Diver Course’ doen zodat ik een Padi heb voor maximaal 30 meter. Die cursus duurt drie dagen. Wat het plan daarna weer is, is nog onbekend!

Ik ga nu even wat foto’s uitzoeken en de boel uploaden! Mocht het internet zin hebben vandaag...

Tot de volgende keer!

Liefs Droopy & Dancingqueen

p.s Ik heb het idee dat mijn netwerk hier niet zo optimaal werkt, ik heb verschillende mensen smsjes gestuurd, maar ik heb het idee dat die niet aankomen en dat ik ook niets ontvang hier. Mocht je dus geen reactie krijgen; sorry! Mijn netwerk werkt blijkbaar niet hier!

Australia & Bali

Selamat Malam!

Vanaf Bali dit keer, een kleine ‘change of plans’! Vanwege het aflopen van het (werk)visum van Bleeker moesten we Australie uit en zijn we naar Bali gevlogen. Het aanvragen van een toeristenvisum voor Bleeker bleek alleen even iets lastiger te zijn en is een beetje een risico aangezien Bleeker nog geen zicht en zekerheid heeft op wanneer hij weer moet werken en dus wanneer hij weer een werkvisum moet hebben. Om die aan te vragen (zowel toeristen- als werkvisum) mag je namelijk niet in Australie zelf zijn en kost zeker een paar dagen. Daarom eerst naar Bali gevlogen (we zitten in Tuban, vlak naast Kuta) waar ik een duikcursus ga doen (ik begin morgen al, spannend!) en waar we daarna samen een paar mooie duiken kunnen maken. Wat het plan daarna is, staat nog volledig open, heeft ook wel weer wat. Wel besloten terug te gaan naar Australie (Bleeker heeft weer een project daar in 2011, duurt nog even, maar geduld is een schone zaak ;) wanneer we meer tijd hebben en wanneer Bleeker meer zekerheid heeft over zijn vrije weken zodat de visums van te voren geregeld kunnen worden. Alweer wat leuks om naar uit te kijken! :)

Anyway; in het zuiden van Australie hebben we nog Coffin Bay bezocht, een klein, rustig vissersdorpje dat prachtige uitzichten gaf over de haven. Het was die dag mooi weer en hebben we lekker gelunched in de zon. Daarna terug gereden naar Port Lincoln en de tassen weer gepakt voor de volgende dag. Die volgende dag vroeg in de auto gestapt en in een ruk terug gereden naar Adelaide waar we een hotel hebben gezocht voor de nacht. Een hotel dat een net even wat ander uitzicht gaf, het leek wel het redlight district ;) zie foto! In Adelaide een erg leuk Balinees restaurant gevonden dat Tapas serveerde, erg sfeervol,warm & knus en heerlijk eten. Die volgende dag hadden we een vlucht terug naar Perth, waar we bij de gebroeders Beveridge veel van onze spullen hadden laten liggen. Back in Perth bij de broertjes een paar dagen geslapen, erg gezellig en ongedwongen. Die avond een borrel gedronken, pizza besteld en vroeg onder de dekens gekropen.

Next day met de broertjes op pad voor een laptop, en al vrij snel geslaagd. Daarna gelunched in het favoriete cafe van de broertjes genaamd ‘Brisbane’. Het was die dag weer heerlijk weer, dus lekker bijgekleurd die dag. Daarna boodschappen gedaan voor de bbq van die avond en terug naar huis, alle voorbereidingen gedaan en met z’n allen (een vriend Benny en zijn vrouw waren er ook) gebbq’ed. Volgende dag ben ik bij een medisch centrum geweest voor een ‘medical check’ die ik nodig had voor de duikcursus. Een vrij uitgebreide check ook nog eens, dat al met al 75 minuten duurde. Maar; ik werd fit genoeg bevonden dus dat werd gevierd met weer een lunch in de zon ;) Die avond weer een bbq (de gebroeders Beveridge verzinnen altijd wel een reden voor een feestje), wederom gezellig. Die dag daarop zijn we met de boot op pad geweest, heerlijk dagje gehad op de River Swan. Onze laatste dag in Perth zijn Bleeker en ik een dag op pad geweest met een tourboot om walvissen te spotten. Dat was echt supergaaf! In het begin moesten we veel geduld hebben en zag je ze alleen van ver af. Je moest snel zijn om ze te spotten zeg maar. Tegen de tijd dat Bleeker er 9 had gezien, zat ik op 3, om even een beeld te schetsen, haha. Maar na 20 minuten kwamen heel dichtbij een moeder met baby naar boven die een tijdje om de boot bleven zwemmen, zo mooi om te zien! Toen het tijd werd om te keren zagen we vanaf het achterdek van het schip nog een walvis uit het water springen. Echt fantastisch die beesten te zien, maar best moeilijk ze op de foto te zetten. Toch nog een paar mooie foto’s kunnen maken. Die avond thuis gegeten met de broertjes en de volgende dag naar Bali gevlogen (gisteren). Na een vlucht van 3,5 uur aangekomen in weer een veel warmer klimaat, toch wel wat aangenamer dan de lente in Australie!

Vandaag lekker gezond, gezwommen, Tuban beetje verkend, een kijkje gewaagd in Kuta en genoten van de zon. Nu even een hapje eten en vroeg onder de wol want morgenochtend wordt ik om 07:30 opgepikt voor mijn eerste dag van mijn duikcursus! Ik vind het allemaal nog wat eng, maar geloof wel dat ik het leuk ga vinden!

Tot gauw maar weer!

Liefs Droopy & Dancingqueen