Lieve allemaal,

Hier weer even een berichtje vanuit Vietnam dit keer. Weer een heel ander land met andere indrukken!

29 november zijn we van Battambang met de bus richting Sihanoukville gegaan. Een plaatsje ten zuiden van Cambodja aan de kust. Wat een 7 a 8 uur durende reis zou moeten zijn, werd een 11 uur durende hobbelrit. Maar goed; we waren er tenminste! Eenmaal aangekomen werden we op de drempel van de bus al belaagd door een horde tuktukdrivers die ons allemaal naar een goedkoop hotel wilden brengen. Met een beetje moeite ons door de menigte gewurmd, onze tassen gepakt en even gekeken waar we waren. Toen een tuktuk gepakt die ons langs verschillende guesthouses reed, maar alles zat vol. Uiteindelijk wat gevonden, maar een uurtje later toch verhuisd naar een guesthouse dichtbij zee genaamd Mohachai dat wordt gerund door een Nederlandse man. Erg leuk guesthouse met leuke kamers. Na een Mexicaanse maaltijd en een wijntje het bed opgezocht.

De next day rustig ontbeten, een trip naar het Ream National Park geregeld en toen een tuktuk geregeld naar Otres Beach en daar de hele dag gelegen, heerlijk! Daarna opgefrist, wat gegeten, onze ‘4 op een rij' contest verder gespeeld (niet echt meer een contestaangezien het nu 94-45 staat... voor Alex..) en gaan slapen.

De volgende dag werden we 08:00 opgepikt voor een bezoekje aan het Ream National Park. Een tuktuk kwam ons halen die ons 500 hele meters verderop weer afzette voor ons ontbijt dat inbegrepen was. Hadden we ook kunnen lopen, haha. Daar ontbeten met nog twee andere heren uit Engeland en Nieuw Zeeland. Vervolgens naar het park gereden waar we met de boot door het Mangrovebos heen gingen. Mooi om te zien hoe de mensen daar leven. We kwamen aan op een afgelegen strand waar we verse vis hebben gegeten voor lunch en genoten van de zon. Daarna trokken we het bos in om aan de andere kant van het kleine eilandje te komen. Onderweg kwamen we waterbuffels tegen en we liepen door een dorpje heen waar alle bewoners ons nieuwschierig aankeken. Toen we langs een schooltje liepen werden we bestormd door een groep enthousiaste kinderen die hun Engels even met ons wilden oefenen. Aan de andere kant van het eilandje stapten we weer op de boot en stopten we halverwege de terugweg bij een toren zodat we over het mangrovebos heen konden kijken. Eenmaal weer terug bij het guesthouse, met de twee andere heren uit Engeland en Nieuw Zeeland wat gegeten bij een Japans/Vietnamees restaurant. Erg gezellig reisverhalen uit te wisselen. Daarna wat eten en drinken ingeslagen voor de busreis voor de volgende dag richting Vietnam.

2 december werden we 07:15 opgepikt door de bus die ons eerst naar Phnom Penh bracht. Daar moesten we overstappen op een andere bus die ons over de grens van Vietnam bracht met uiteindelijke bestemming Ho Chi Minh City. Na een reis van 12 uur, kwamen we uitgeput aan in Ho Chi Minh City. Daar een taxi genomen naar het hotel dat we al geboekt hadden (Madame Cuc's) voor een nachtje. Aangekomen bij het hotel warm ontvangen met een maaltijd van het huis en heerlijke verse limejuice. Die avond alleen nog even door stad gelopen en vermoeid het bed ingekropen. De volgende dag gingen we na het ontbijt met de bus naar Mui Ne. Toen kwamen we erachter dat de rijstijl in Vietnam ietsjes anders is... Hier zitten de chauffeurs vastgeplakt aan hun claxon, hoewel ze rechts rijden, halen ze ook rechts in luid toeterend en de rem weten ze ook goed te vinden als degene voor hun besluit niet aan de kant te gaan. Ik dacht dat mam een echte bumperklever was, maar er zijn dus nog veel ergere mam! ;) Als twee geklutste eieren kwamen we aan in Mui Ne waar we met twee motorbikes naar ons guesthouse werden gebracht. En wat voor een guesthouse, werkelijkwaar een plaatje! Na wat te hebben uitgerust langs het zwembad zijn we het centrum ingelopen om wat te eten. Daarna bij het guesthouse een biertje gedaan en weer onze contest voortgezet (helaas voor mij nog niet erg veel progressie in mijn score).

Op 4 december hebben we de ochtend gespendeerd in de zon. Daarna werden we opgepikt door twee motorbikedrivers. De eerste stop was bij de ‘Fairystream'; een soort rivierstroompje die door bos en zandbergen loopt. In dat stroompje liepen we omhoog en zagen we allerlei verschillende kleuren zandbergen; wit, zwart, geen en rood. Erg mooi om te zien. Daarna werden we naar de white sanddunes gebracht. Giga duinen met een wit/gele kleur en een enorm groot oppervlakte waardoor het net leek alsof je in de sahara liep. Aan het begin hadden we een soort plastic slee gehuurd van kinderen, daarmee konden we van de duinen af sliden. Erg veel lol gehad (zat eerst geen vaart in dat ding, bleek dat je wat zand erop moest scheppen om vaart te krijgen) en ik zat onder het zand na een kwartiertje zandhappen. Vervolgens werden we naar de red sanddunes gebracht. Mijn ritje daar naartoe was iets minder relaxed, volgens mij had mijn chaffeur iets teveel testosteron in zijn lijf want met zijn gevaarlijke gestuntel zijn we 3 keer net niet onderuit gegaan. Na zijn derde stunt heb ik hem vriendelijk gevraagd of hij van plan was mij levend te droppen bij de red sanddunes of dat hij me daar meteen ging begraven. Daar kon hij wel om lachen en verzekerde me, hoewel dit de eerste keer was dat hij als chauffeur werkte, mij wel levend daar zou brengen. Je begrijpt dat zijn woorden een enorme opluchting voor me was.. ;) De red sanddunes waren ook erg mooi te zien, vooral gaaf met de zon die net onder ging. Die avond sushi gegeten (ik in mijn nopjes) en het bed opgezocht.

De volgende dag, de dag van Sinterklaas in Nederland, zijn we met de bus naar Nha Trang gegaan waar we tegen de avond aankwamen. Daar ons guesthouse opgezocht, wat gegeten en gaan slapen. Vandaag stond een eilandtrip op de planning. Vier eilandjes zouden we bekijken en we konden snorkellen. We werden opgepikt om naar de boot te gaan. Eenmaal op de boot hadden we al een flauw vermoeden wat ons vandaag boven het hoofd zou hangen toen de organisator begon te zingen; een welkomstlied en we mochten allemaal (35 man aan boord) mee doen... ja.... Tegen ons zin in waren we beland op een echte toeristen-boot-tour met een hoog Salau gehalte. Een we hadden geen geluk; het was erg bewolkt en koud. Bij het eerste eilandje op het strand gezeten en de laatste 15 minuten kwam de zon even door waarna de wolken weer verschenen. Na drie maanden reizen in tropentemperaturen had ik het echt koud! Haha. Daarna de boot weer op en onderweg naar het tweede eilandje werd een heuse band op touw gezet die allerlei nummers begonnen te spelen. Elke toerist werd gevraagd ofde bandeen nummer kon zingen dat van hun land afkomstig was en inderdaad, ook ons werd dat gevraagd. Net toen we wilden zeggen dat een Nederlands lied niet nodig was (we zagen ‘Tulpen uit Amsterdam' straks al uit de speakers galmen), begon de band ‘ een potje met vet' te spelen. Godzijdank maar tot het vierde couplet. Tsjaa.. wat moet je daar nou op zeggen, fijne vertegenwoordiging van het land... ;) Net toen we dachten; ‘het kan niet erger, mag ik alsjeblieft naar huis' werd ons verteld dat er een verrassing voor ons was bij het tweede eilandje. 2 Unlimited schalde door de boxen (ja echt het nummer ‘No No No No etc.') en er werd een ‘floating bar' het water in gegooid (wat niets anders was dan een drijvend kratje met goedkope rode wijn) met de barkeeper er achteraan. Na een ‘dansact' van de barkeeper op zijn eigen ‘bar' werden wij uitgenodigd in het water te springen...Een paar toeristen waagden de sprong, maar vooral het eigen personeel genoot van de ‘floating bar'. Alex en ik keken elkaar aan, niet gelovend waar we in beland waren. Het was ondertussen gaan regenen dus hebben we het spektakel maar even bekeken en enorm gelachen om het hele tafereel. Met het aangeschoten personeel weer aan boord, doorgevaren naar het derde eilandje. De zon was eindelijk doorgebroken dus even heerlijk een uurtje in de zon gelegen, de laatste indrukken van de dag verwerken. Bij het vierde eilandje konden we een aquarium bekijken, maar daar werd ik een beetje triest van aangezien de zeedieren niet echt een leuke omgeving hadden. Aan het einde van de dag weer terug gevaren en weer het busje in naar het guesthouse. Op het moment dat een stel Amerikanen andere mensen gingen vragen of zij ook de volgende dag de ‘city tour' gingen doen dat hetzelfde bedrijf organiseerde, glipten wij snel uit de bus. Hoewel we erg gelachen hebben om dit alles, was dit duidelijk een ervaring van; 1 keer maar nooit weer! :)

Morgen pakken we de trein naar Danan, een andere kustplaats.
Nu even snel wat eten en vroeg het bed in want de trein vertrekt 05:30..!

Tot gauw!

Liefs!

Floor