Lieve allemaal,

De laatste keer dat ik schreef moest ik mijn eerste duik nog maken, en nu zijn we inmiddels 20 duiken verder... omgerekend iets meer dan 14 uur onder water! Oh en met al 800 meer foto’s op de harde schijf, dat zegt genoeg over de schoonheid van de ‘onderwaterwereld’ denk ik.

Om bij het begin te beginnen;

Vorige week maandag (26 oktober) werden we door ‘Su’, mijn duikinstructeur, opgepikt en naar het Legian hotel gereden. Daar kreeg ik eerst een bult theorie te verwerken, vier uur lang op twee verschillende dvd’s. Enig versuft door het lesmateriaal vond ik Bleeker op het strand die vrienden had gemaakt met een verkoper van ‘echte’ rolexen.. ;) We hebben samen ergens wat gelunched en daarna kreeg ik de praktijk: met een duikfles in het zwembad en heel veel oefeningen doen. Moest ik alleen wel even de tien kinderen die zich om me heen hadden verzameld daar op de bodem van het zwembad negeren. In het begin was ik erg onwennig en vond ik het helemaal niets. De vraag waar ik in hemelsnaam nu weer aan was begonnen spookte regelmatig door mijn hoofd. Pas aan het einde van mijn tweede en laatste zwenbadsessie van die dag begon ik wat rustiger te worden en ging het beter.

De volgende ochtend vertrokken we naar Tulamben voor mijn vier ‘open water dives’. Een piepklein dorpje aan zee, compleet afhankelijk van en ingericht voor toeristen die willen duiken. In Tulamben kwamen we aan bij het Matahari resort waar we een nacht zouden slapen, wat uiteindelijk 6 nachten zijn geworden. Nadat we onze tassen in de kamer hadden gedropt kreeg ik nog wat theorie en daarna begon het ritueel: wetsuit aan, booties aan, zuurstoffles aan het vest vastmaken, alles controleren en de duikbril schoonmaken zodat de glazen niet beslaan. Balinese vrouwen droegen de vesten met zuurstofflessen op hun hoofd (ja echt, bewonderswaardig) naar de plaats vanwaar wij vanaf het (stenen)strand de zee in zouden gaan. Wiebelig op de stenen alles aangetrokken en samen met Su en Bleeker in mijn nieuwe (toen nog) loodzware kleding de zee ingelopen totdat we konden drijven. Toen ik eenmaal in de zee dreef (dan voel je de zware kleding niet meer trouwens) en we onder water gingen, was er niets meer over van mijn rust en kalmte die ik bezat aan het einde van de vorige dag. Het idee ‘afhankelijk’ te zijn van zo’n fles op mijn rug benauwde me en ik dacht teveel na over wat er allemaal wel niet kon gebeuren. Ook dat mijn duikbril steeds vol liep met water hielp niet mee en daar werd ik een beetje paniekerig van. Ik was eerlijk gezegd blij weer aan land te zijn, maar na de lunch mezelf toch weer opgepept voor poging twee. De tweede duik ging veel beter en toen kon ik ook echt genieten van het prachtige koraal en de mooie vissen om me heen. We (Su en ik, aan Bleeker is het helaas ontgaan) hebben toen ook een ‘white tip shark’ van 1,5 meter gezien die vlak voor het koraal zwom. Die avond een examen gedaan en geslaagd met 90%, hoewel iedereen er vrij nonchelant over doet, toch blij dat op zak te hebben. Tijdens mijn derde duik de volgende dag zijn we naar een scheepswrak gegaan dat daar al ligt sinds 1962, prachtig om te zien! Mijn vierde en laatste duik zijn we naar het ‘drop off’ gegaan; een koraalmuur (van rots) en toen zijn we tot ongeveer 18 meter gegaan. Ik moet nu wel zeggen, door het duiken gaat er letterlijk een nieuwe wereld voor me open! Eenmaal weer op het droge alle papieren ingevuld en toen had ik mijn ‘Padi Open Water Diver’ op zak! Nadat Su weer terug ging richting Kuta, hebben wij nog vier nachten erbij geboekt zodat we nog wat meer duiken konden maken. Samen hebben Bleeker en ik nog zes duiken gedaan (bij het scheepswrak en het koraal) zodat ik wat meer kon oefenen en wat meer zelfvertrouwen kreeg onder water. Ik ben blij dat we dat gedaan hebben, want toen begon ik het duiken ook echt heel erg leuk te vinden, en als je relaxed bent onder water dan zie je ook veel meer. Soms ook wel lastig; ik zie zoveel mooie dingen dat ik soms vergeet te kijken waar ik zwem.. En voor mij is alles nieuw en alles even prachtig. Maar met stip op 1 staat toch wel het zien van een zeeschildpad die gewoon heel rustig voor je langs zwemt.

Vanuit Tulamben zijn we vorige week zondag naar Lovina gegaan, noord Bali. Ook Lovina is erg leuk, rustig aan de zee, maar net even wat levendiger dan Tulamben. Hier hebben ze bijvoorbeeld wel pinautomaten zodat je niet met de hoteleigenaar naar de dichtsbijzijnde pinautomaat hoeft te rijden (een uur heen en terug) om je hotelrekening te betalen.. ;) Wat overigens wel een leuke ervaring was. Aangekomen in Lovina het stadje zelf verkend en weer een aantal duiken gepland met een divecenter. Maandagochtend werden we opgepikt door ‘Sunrise dive’ voor twee duiken bij het Menjangan eilandje aan de kust van Gilimanuk (het havenstadje waar de boot aankomt vanaf Java). Bij de duikshop spullen gepast en gechecked en toen met een busje die kant op gegaan. Toen in een bootje naar de eerste duikspot gevaren. Samen met Yani, onze duikgids, gingen we een koraalmuur verkennen. Dit koraal was nog veel mooier dan het koraal dat we gezien hebben in Tulamben, grote scholen vissen, piepkleine visjes, kreeftjes, en.. een grote groene zeeschildpad die ons tegemoet kwam zwemmen! Na deze indrukken weer in de boot geklommen (ik letterlijk omdat Bleeker me wijs maakte dat er geen trapje was, die na mijn geklauter voor hem werd opgehangen...;) en gelunched op de boot in het zonnetje. De tweede duikspot was aan de andere kant van het eiland en weer net zo mooi en kleurrijk. Je staat versteld hoeveel verschillende soorten vissen, anamonen, plantjes en beestjes er onder water leven. Na deze twee duiken terug gevaren en weer met het busje terug gereden naar Lovina. De volgende ochtend zaten we om 06:00 alweer in een klein bootje op zee omdat we dolfijnen zouden spotten; zogeheten de dolphintour. Bleeker en ik hebben die echter omgedoopt in de ‘NO DolphinTour’ aangezien er na twee uren dobberen geen dolfijn te bekennen was.. helaas! Maar wel een leuk bootritje bij zonsopgang gehad onder het genot van een bakkie koffie. Die middag weer twee duiken gedaan met Yani bij het koraal van Lovina Beach; eentje om 16:00 en eentje tijdens zonsondergang zodat hoe langer we onder water bleven hoe donkerder het werd en we de zakampen aan hadden. Ook weer een hele andere ervaring en in de avond zie je hele andere vissen en beestjes!

Gisteren even een non-duik-dagje ingelast en op tour gegaan. We zijn 09:00 vertrokken: eerst naar de Gigit waterval, daarna naar Monkey forrest waar Bleeker de aapjes heeft gevoerd, toen naar een tempel aan het ‘Twins lake’, vervolgens naar de hotsprings waar ik heerijk in heb gebadderd en als laatste naar een boedhistenklooster voordat we weer terug reden. Leuk om op die manier wat van de omgeving van Lovina te zien, de foto’s spreken voor zich!

Daarna nog zes duiken gedaan samen met Yani bij het Menjangan eiland. De eerste duik was een driftduik en wist ik niet waar ik kijken moest: muren van koraal, koraal onder je, duizenden visjes in alle soorten en maten, een ‘Blacktip Shark’ op de bodem, een grote school tonijnvissen boven je, een stingray die voor je uitzwemt en een bruine zeeschildpad die er voor je neus vandoor gaat om lucht te happen. Need I say more? Totaal onder de indruk kwam ik weer boven. Op het bootje een lekkere Indo-lunch gehad en daarna de tweede duik gedaan op een andere duikspot. Wederom prachtig, maar viel in het niet bij de eerste, die heeft een behoorlijke indruk gemaakt. Tijdens de derde duik zijn we een grot ingegaan, ook erg mooi, vooral met al die verschillende soorten licht die de kiertjes inkomen. Na die drie duiken (gemiddelde diepte 20 meter) vandaag ben ik wel redelijk kapot!

Zaterdagochtend zijn we vetrokken we naar Legian omdat we die maandag daarna samen een nieuwe duikcursus doen; duiken met Nitrox. Dat is een ander gasmengsel waarmee je langer onder water kunt blijven, waarmee je duiken kunt doen met minder tijd tussen de duiken en waarbij je geen last hebt van de bijwerkingen van het duiken (droge keel, moe na het duiken). Die cursus duurt een dag en daarna ga ik de ‘Advanced Open Water Diver Course’ doen zodat ik een Padi heb voor maximaal 30 meter. Die cursus duurt drie dagen. Wat het plan daarna weer is, is nog onbekend!

Ik ga nu even wat foto’s uitzoeken en de boel uploaden! Mocht het internet zin hebben vandaag...

Tot de volgende keer!

Liefs Droopy & Dancingqueen

p.s Ik heb het idee dat mijn netwerk hier niet zo optimaal werkt, ik heb verschillende mensen smsjes gestuurd, maar ik heb het idee dat die niet aankomen en dat ik ook niets ontvang hier. Mocht je dus geen reactie krijgen; sorry! Mijn netwerk werkt blijkbaar niet hier!