Selamat Pagi!

Na een paar dagen hier in de kampung (wijk) waar de familie van Anez woont, kan ik zeggen dat ik aardig gewend ben aan het leven hier. Alles is ook zo herkenbaar weer van het land; de geur, de wind, de hitte (daar moet mijn lichaam dan wel nog een beetje aan wennen), de mensen en het eten. De familie en medebewoners van de kampung moeten nog een beetje wennen aan mijn eetgedrag. Zij eten eigenlijk de hele dag door en roepen om de zoveel tijd; makan makan! (eten eten!) tegen me. Ik krijg het niet voor elkaar zoveel te eten, zeker niet met die hitte dus ik blijf beleefd uitleggen dat mijn maag klein is en gauw vol. Je ziet ze dan denken; rare mensen die Hollanders.

Het huishouden van de familie Martinez bestaat uit een moeder, een vader, Anez en zijn zusje Lia. De oom en tante van Anez woont een huis verderop en dan is er nog een Chinese familie die aan de andere kant woont, die ook als familie wordt beschouwd. Iedereen heeft de deur de hele dag open staan en iedereen loopt bij iedereen naar binnen. De eerste dag, dinsdag, ben ik direct voorgesteld aan iedereen, en zij proberen allemaal mij Bahasa te leren. Gelukkig spreken Anez en Lia Engels dus kan ik hen vragen sommige dingen te vertalen en het nichtje van Anez (Andina) gaf me meteen een schrift om alles in op te schrijven. Heel schattig schriftje met Winnie de Poeh voorop. Samen met haar en anderen schrijf ik steeds nieuwe woorden en zinnen in het schrift. Ik probeer zoveel mogelijk op te schrijven en te onthouden omdat dat ook gemakkelijker communiceren is met de kinderen straks bij de vrijwilligersprojecten. Het huis bestaat uit een kamer, keuken, wc'tje, douche (met mandi en douchekop) en boven drie slaapkamers. Alles is zeer simpel en ouderwets, maar ik red me er prima mee, meer heb je ook niet nodig. Ik slaap in de kamer van Anez, ik op een matras aan de ene kant van de kamer en Anez aan de andere kant van de kamer. Na drie nachten weet ik dat Anez snurkt (erg hard, haha) dus we hebben nu de theorie dat ik eerder moet gaan slapen zodat ik niet wakker blijf liggen. Ook moet ik zorgen dat ik slaap voordat het geschal uit de moskeeën weer begint, haha. Allemaal weer even wennen en aanpassen! Als onze theorie niet werkt gaat Anez op een andere kamer slapen, maar dat komt vast wel goed. Ik eet gewoon mee met de familie, ontbijt, lunch en avondeten (wat ik op krijg dan, ik sta versteld van wat zij allemaal eten op een dag!) en dat is altijd erg gezellig en het eten bevalt me wel, maar dat wist ik natuurlijk al van de vorige keer dat ik in Indonesië was. :)

Woensdagochtend na een lekkere koude douche en ontbijt (sticky rice, zoete, plakkerige rijst, erg lekker) bewonderend naar de moeder van Anez zitten kijken die aan het koken was in de steeg naast het huis op slechts een klein pitje. Ik mocht hier nog geen foto's van maken, de moeder van Anez was nog niet gedouched en is niet gek op foto's ;) Daarna heeft Anez me mee op sleeptouw genomen. Eerst op bezoek bij de oom van Anez, beetje gekletst (meer met handen en voeten) en toen op pad gegaan om vrijwilligersprojecten te vinden. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk omdat de meeste organisaties tot oktober dicht zijn i.v.m vakanties na het einde van de Rammadan. Plus dat de meesten eigenlijk niet happig zijn op vreemden, maar omdat Anez me voorsteld, staan ze er wel voor open. Ik kan sowiezo de oom van Anez helpen op dinsdag en donderdagochtend op een schooltje speciaal voor straat-/weeskinderen en kinderen van arme ouders. Na het bezoek aan de organisaties heeft Anez me de stad laten zien. Eerst langs het oude ziekenhuis waar Anez is geboren, maar die heeft de overheid gesloopt voor een restaurant. Dit soort dingen gebeurt hier vaak; authentieke gebouwen/winkels worden verdreven door grote, dure shoppingmalls en horeca. Eeuwig zonde vindt Anez, en ik ben het wel met hem eens. Het enige dat je nog deed herrinneren aan het ziekenhuis was een memorialstatue...

Daarna hebben we de de sigarettenfabriek bezocht, we hebben een bustour gedaan die langs oude gebouwen/beelden reed (inclusief een oud NIS gebouw, maar in veel slechtere staat dan in Semarang), lunch gehad bij een vriend (buffalo soep) en toen langs de haven door naar het strand en twee chinese/boedistische tempels bezocht waar ik een kaarsje mocht branden. Eenmaal thuis lekker rijst met tempe, tofu, tahoe en groenten gegeten en daarna kwamen twee vrienden van Anez langs (Tim uit Australië en Sita uit Semarang) waarmee we op het balkon een biertje hebben gedronken en hebben genoten van het vuurwerk (vanwege de viering einde Rammadan).

Donderdag, na mijn dagelijkse woordje Bahasa, zijn Anez en ik samen met Tirza (dochtertje van de Chinese familie) met snoep (dat we gekocht hadden) langs het eerste weeshuis gegaan, helaas hadden ze daar geen hulp nodig. Toen door naar een tentje langs de weg waar we 'Gado Gado' hebben gegeten. Toen moest Anez bloed geven bij het Rode Kruis, ik heb ook mijn bloed laten testen (klein drupje) voor een donatie, maar mijn hemoglobine was te laag (waarschijnlijk door de nacht slecht geslapen te hebben) dus dat ging niet door. Misschien later als ik meer aan alles gewend ben. Vervolgens hebben we een enorme duikboot uit Rusland bezocht, die midden in Surabaya staat, ooit een geschenk aan Soekarno van Rusland. Erg indrukwekkend om te zien. En dit allemaal ondernomen op een soort rode autopet, die niet echt hard gaat! ;)

Nadat we Tirza thuis hebben gebracht en 'Nasi Pecel' hebben gegeten, zijn Lia en ik langs een katholiek weeshuis geweest. Daar kunnen ze mijn hulp wel goed gebruiken; ik kan de kinderen helpen met huiswerk, helpen met eten, met ze spelen en de babies verzorgen (die daar gewoon zijn achter gelaten of die maar een ouder hebben die niet voor hen kan zorgen). De zusters die daar werken zijn erg aardig en waarderen mijn hulp, hoewel ze nog niet zo goed weten hoe te reageren op alles. Komt vanzelf! Zondagochtend (morgen) ga ik voor het eerst heen! Daarna zijn we bij de school van de oom van Anez geweest, ook zij kunnen mijn hulp waarderen dus daar kan ik volgende week donderdag sowiezo even helpen. Klinkt allemaal goed dus! Ik wil voor beide projecten ook wat doneren, door dingen te kopen die ze nodig hebben en Lia en Anez gaan me hiermee helpen. Erg blij dat ik projecten heb gevonden aangezien Anez vanaf vrijdag weer is begonnen met werken (na vakantie) en ik dan wat te doen heb. Nu alleen de stad nog even uit mijn hoofd leren...
Die avond zijn Anez, Lia en vrienden van Lia wat wezen drinken in een bar, met leuke muziek en iedereen die mij zat aan te staren. Dat krijg je als je de enige toerist bent en met locals omgaat, haha. Weer een beetje wennen aan het celebritystatus! ;)

Vrijdag lekker uitgeslapen, ontbeten en beetje achter internet tot dat die ermee ophield na 5 minuten. Vandaag (zaterdag) deed het internet het weer dus kon ik eindelijk weer een verhaal en foto's uploaden! Die vrijdag was Anez aan het werk en ben ik met Lia en haar vrienden naar de grootste moskee van Surabaya geweest, wat een indrukwekkend gebouw! Er zou die middag een bruiloft zijn dus waren sommige gedeelten versierd met enorme, kleurrijke lakens en bloemen. Daarna zijn we de hoogste toren van de moskee ingegaan en kon ik over heel Surabaya uitkijken, erg mooi gezicht om zo over de gehele stad te kijken. Na dit bezoek weer op de motorbike gestapt en richting een tweedehands boekenmarkt gegaan waar ik boekjes heb gekocht voor het Katholieke weeshuis. Lia en haar vrienden hebben goed onderhandeld want als ik, als blanke, dat zou doen betaal ik het drie dubbele. De onderhandelaars hebben een goede prijs afgedongen. Daarna naar huis gegaan, wat gegeten en toen belde Bleeker met leuk nieuws! Ergens rond 6/7 oktober is hij alweer vrij en kan ik naar Australië vliegen! Binnenkort als er wat meer zekerheid is, ticket omboeken en tot die tijd kan ik hier zoveel mogelijk doen. Vervolgens ben ik met Anez naar de film gegaan. Ik kon mooi het Engels volgen en Anez had de Indo ondertiteling als extraatje. Na de film moe het bed ingedoken en zoals het nu lijkt werkt de theorie van Anez goed! ;) 

Vandaag (zaterdag) is de computer gecrashed... nu net weer gemaakt en ben nu bezig met foto's uploaden terwijl ik ondertussen Lia help met het maken van eetbakjes van kranten en folie voor de viering van de kerk morgen. De bakjes zijn voor de ‘Gado Gado' die de moeder van Anez voor iedereen gaat maken. 100 bakjes moeten we maken dus ik zal gauw weer naar beneden gaan om Lia te helpen! Hoop dat Internet het nu wel volhoudt! ;)

Tot gauw!

Liefs Floor