Selamat Pagi!

Even een verhaaltje over onze tijd in Yogyakarta; vandaag vertrekken we met de trein naar Solo.
Afgelopen zaterdag zijn we,nadat we het verhaal hadden getikt, zijn we met onze bijbel op zak (the lonely planet

) door de stad gaan struinen. Via de hoofdweg allerlei steegjes en kleine weggetjes ingeslagen, waar alle kinderen je met een stralend (en giechelend) 'Hello mister!' begroeten. Het woord 'Misses' kennen ze vaak niet waardoor Floor voor het gemak ook even tot het mannelijke geslacht wordt gerekend . Als toerist voelen wij ons soms als een ware beroemdheid als we weer een stel verlegen studenten tegen komen. Zij moeten voor hun Engels voor school buitenlandse toeristen interviewen (soms compleet met opname apparatuur en foto's) en daar zijn wij vaak 'de dupe' van. Natuurlijk zijn wij de beroerdste niet en beantwoorden alle vragen. We zijn nu erg benieuwd hoeveel brieven er voor ons thuis zullen liggen als we aankomen in Nederland omdat meestal de laatste vraag is of we een brief terug zullen schrijven als zij ons een brief sturen... waar wij altijd braaf ' ja' op beantwoorden. Met die brief kunnen zij namelijk dan een hoger cijfer scoren op school.
Na wat rondstruinen kwamen we uiteindelijk op een vogel/dierenmarkt terecht waar behalve vogels ook katten,honden, slangen, leguanen, schorpioenen, uilen, vleermuizen, duiven, eekhoorns en salamanders verkocht worden. De honden, katten en volgels zijn huisdieren en de reptielen worden gebruikt voor traditionele medicijnen tegen eczeem en astma etc. Bij de ingang kwamen we een man tegen (zie fotos, de man met hawai shirt en geblokte broek) en die ging ons rondleiden over de birdmarket en door het waterpaleis. Het waterpaleis is gebouwd door de 8e sultan van Yogyakarta voor vermaak voor hem en zijn 40(!) vrouwen plus zijn 276 dochters. Volgens de gids heeft de sultan alleen maar dochters gekregen. Het lijkt vrij onwaarschijnlijk maar wie weet! na de rondleiding zijn we in een batik gallerij terecht gekomen waar we een te gekke batik hebben gescoord voor Floor. Haar sterrenbeeld (vis) en lievelingsdier (tijger) staan er in verwerkt. Hij is heel abstract en.... ECHT! We hebben hem gewassen en het water bleef kleurloos. Later op de dag zijn we nog lekker uit eten gegaan in restaurant atap waar ze 'osama bin coffee' op de kaart hadden. Dit bleek een bak koffie met enorme scheuten rum en brandy te zijn dus dit hebben we maar niet gedaan.

Zondag zijn we eerst naar het Kraton gegaan. Dit is het huidige paleis van de sultan. We hebben een kleine rondleiding gehad en de gids liet ons de traditionele kleding zien die gedragen wordt op ceremonie's. Ook liet hij een klein huisje zien met 2 ringen. Als je betrapt werd als dief moest je vroeger daar in gaan zitten, je polsen door de ringen steken en dan werden je handen er af gehakt. Erg subtiel allemaal

. Hierna zijn we per becak naar de Yogyakarta fine arts gallery gegaan waar batik studenten hun doeken verkopen. Niek heeft hier ook een batik gescoord en is er erg blij mee (zie foto's).

Na de gallery zijn we naar Kota Gede gegaan. Dit is een buitenwijk van Yogyakarta en volgens alle locals is dit het mekka voor zilver. Wij dachten dus dat er een markt zou zijn maar het bleken ongeveer 200 identieke zilverwinkels te zijn met overal dezelfde dingen.Floor wou graag een hangertje scoren dus we gingen op zoek. Het was zeg maar typisch winkelen met een vrouw want na 40 winkels (niek sjokte er achteraan) had Floor nog geen hangertje gevonden waar ze 'dit' mee had

. Helaas dus zonder hangertje terug gegaan naar het centrum met paard en wagen! We hadden erg veel lol en gingen net als koningin Beatrix zwaaien naar 'het volk'. 45 minuten en spierpijn in de buik later waren we weer op de JL Marlieboro (hoofdstraat) waar we nog over de markt hebben gelopen om vervolgens met een hapje en een drankje te eindigen op een terras.

Maandag zijn we naar de Borobudur gegaan. Het was ongeveer 1,5 uur met de bus. Rond 11 uur waren we er en schrokken we een beetje van de entree. RP 126.000 pp + 50.000 voor een gids. Voor dit bedrag kan je hier dus 4 dagen in een hotel slapen met warme douche en europeesche badkamer (douchekop en wc-pot). Toch maar de portomonee getrokken en het was het dubbel en dwars waard. Onze gids kon heel interessant vertellen over de geschiedenis en de verhaallijn van de Borobudur. Als je met de klok meeloopt zie je het verhaal van het ontstaan van Buddha. Helaas waren een aantal beeldhouwkunsten verwoest door de aardbeving maar desalniettemin was het erg indrukwekkend. na de rondleiding zijn we eerst gaan eten en drinken want het was 40 graden celcius buiten. Onderweg naar het restaurant werden we belaagd door hordes verkopers die echt de grootste onzin probeerden te verkopen. Soldaatjes aan parachutes en complete speren die je om kon toveren tot dartpipe. Ze verkochten er nog net geen gif bij

. Gelukkig hebben we toch een weg gevonden richting het voedsel. Na de maaltijd zijn we nog naar het museum gegaan waar ze alle blokken vulkaansteen hebben uitgestald waarvan ze de herkomst niet meer wisten. Na de aardbeving zijn er tienduizenden blokken van de Borobudur afgevallen en van 10.000 blokken weten ze niet meer waar ze hoorden. Deze zijn door nieuwe vervangen en deze zijn onbewerkt en donkerder van kleur. Na het museum zijn we terug gegaan naar de bushalte. binnen 1 minuut stond er al weer een bus voor Yogya dus dat was weer mazzel. De bussen hier zijn niet echt ontworpen voor europeanen want Niek zat klemvast met zijn knieen tegen de stoel voor hem. Een gordel was dus overbodig .

In Yogyakarta aangekomen hebben we Matthew leren kennen. Matthew is een jongen uit barcelona met een gezonde dosis humor en met hem zijn we uit eten gegaan. tijdens het eten vertelde hij erover dat hij die avond naar een feest ging van een oude vriend van hem + aanhang en het leek hem leuk dat wij meegingen. Dat leek ons ook een goed plan dus na het eten zijn we in de taxi gesprongen richting het studentenhuis. Daar aangekomen werden Floor en ik verrast door ongeveer 16 zweverige batik kunstenaren die allemaal in de lotus-houding op de vloer zaten. Ze dronken allerlei vreemde sterke drankjes en we waren blij dat we onze eigen biertjes mee hadden genomen. Het was erg gezellig en rond half 1 zijn we weer terug gegaan in de taxi. Toen we uitstapten stonden we wederom op de JL Marlieboro waar allemaal straatmuzikanten zaten te spelen op rieten matjes. Het was erg gezellig dus we zijn er bij gaan zitten. Niek heeft ook nog een paar liedjes er uitgegooid en iedereen zong uit volle borst mee ook al kenden ze de woorden niet. Op een gegeven moment werden we verrast door en jongen (een van de gitaristen genaamd 'coco') omdat hij zijn hooft om de hoek stak en heerlijk begon te kotsen. Waarschijnlijk iets teveel gedronken maar we konden er natuurlijk weer hard om lachen en na zijn ontlading pakte hij ook vrolijk weer zijn gitaar en een nieuw flesje bier en begon het weer opnieuw. Floortje is rond 02:30 naar huis gegaan en Niek&Matthew kwamen rond 04:30 thuis dus de volgende ochtend was ietwat moeizaam. Floor kon dit echter niet accepteren en is ongeveer elk kwartier op de kamer gekomen om Niek keihard wakker te kietelen (klinkt bekend he mam? Dit vond niek dan ook erg leuk (niet) en rond 11:30 was het dan toch zover. Hij stond onder de douche! na de douche naar een internetcafe gegaan om een vliegticket te boeken wat voor de 50e keer mislukte omdat onze creditcard geweigerd werd. Toen hebben we dus gebeld met de klantenservice en volgens de meneer aan de lijn waren het veiligheidsmaatregelen en moesten we het maar op een andere manier boeken. Erg behulpzaam dus. Na het internetcafe zijn we in de bus gesprongen richting de Prambanan tempels. Een uurtje later waren we er en het was echt prachtig. We waren er rond 16:30 dus de zon begon onder te gaan (zie foto's). Hier hebben we 1,5 uur rondgelopen en veel foto's gemaakt. Rond 6 uur in de bus gesprongen en thuis wederom met Matthew uit eten gegaan aangezien het zijn laatste avond was. Het was erg gezellig en aangezien het nogal laat was de avond ervoor zijn we mooi op tijd gaan slapen.

Vandaag zouden we om 1 uur met de trein naar Solo maar omdat het boeken van een ticket en het typen van een verhaal + foto's echt gewoon 4 uur duurt pakken we nu de 16:00 trein. We denken dat we ongeveer 2 dagen in Solo blijven en daarna gaan we naar Semarang.

Dit was het weer voor nu en tot het volgende verhaal!

Dikke zoenen!

Niek & Floor