Hallo lieve allemaal!

Daar waren de wereldreizigers weer! We hebben weer veel foto's op de site gezet, nu het verhaaltje nog.

Woensdag 8 april hadden we een relaxdagje gepland op het strand vlakbij huis, en gingen na een heus Engels ontbijt (Niek was in zijn nopjes!) op weg. Halverwege wat vers fruit gehaald , broodjes en echte Hero jam. Het was die dag bloedheet en we verheugden ons op een frisse duik. Helaas bleek het water inderdaad erg vervuild en werd zwemmen afgeraden. Wel even met de voetjes in het water al was het alleen maar even voor het gevoel. Daar op het strand gelunched, beetje gerelaxed. Omdat we een beetje lamlendig werden van het gehang besloten we tegen het einde van de dag actie te ondernemen, we zouden naar Marina Barrage (waar het water van de Singapore rivier wordt gescheiden van de zee) en daarna eten bij een restaurantje aan het water bij Harbour Front. We hadden niet echt een idee wat Marina Barrage precies was, maar dit is een soort sluis die het water van de Singapore rivier scheidt van de zee. We hebben er wat rondgelopen totdat Niek honger kreeg, er moest eerst wat in de maag bij Niek anders was er geen geduld om dingen te bekijken

Daarna (19:00) stond Harbour Front op de planning; we dachten ‘ haven' daar heb je vast ook wel havenrestaurantjes aan het water waar we kunnen eten... helaas daar doen ze hier niet aan, Singapore bestaat voornamelijk uit Shoppingmalls en Shoppingmalls en allemaal overdekt (met giga airco). In de malls vind je voornamelijk foodcourts (de naam zegt het al.. 'voedselvelden') en geen schattige restaurantjes waar je ook buiten kunt eten, toch opvallend dat er hier voornamelijk binnen wordt geleefd. Omdat we een plek wisten waar we wel buiten konden eten (bijna de enige hier) zijn we daar weer beland en genoten van het uitzicht van Singapore Bay By Night. Op de terugweg naar de MRT naar huis kwamen we twee mannen tegen die dronken in hun fietstaxis lagen te slapen, de ene man had over zichzelf overgegeven (leuk aanzicht...) en de ander probeerde ons nog over te halen in zijn fietstaxi te stappen, erg verleidelijk, maar toch maar niet... Met de MRT zijn we veilig thuis gekomen!

Donderdag 9 april besloten we een MRT dagkaart te kopen zodat we de stad beter konden bekijken. Deze koste 18 dollar, daar kon je de hele dag (tot 00:00!) mee treinen en als we de kaart de volgende dag terug brachten kregen we 10 dollar per kaart terug. Koopje dus! Met die kaart zijn we eerst naar het Kranji War Memorial getreint. Dit is een herdenkingsplaats voor de soldaten die zijn omgekomen in WO 2 tegen de Jappanners. Er liggen hier ook Nederlandse soldaten, erg indrukwekkend om te zien en best goed georganiseerd. Er was een database waar bijna alle namen en nationaliteit van de soldaten in stonden, keurig met het nummer en de rij waar het graf te vinden was. En inderdaad ook verschillende Nederlandse namen gevonden. Vervolgens hebben we de MRT terug genomen en halverwege uitgestapt en over de plaatselijke markt gelopen. Daar fruit en gepofte kastanjes gekocht voor de lunch en door getreint naar Little India (een wijk). Little India is inderdaad een ‘ klein stukje India in Singapore' net als Chinatown inderdaad een kleine Chinese stad is in Singapore. Erg grappig dat wanneer je de MRT uitstapt je echt een beetje India binnen stapt. Door de schattige straatjes gestruind (en paraplu's gescoord vanwege de buitjes) en daarna een bakje Indian Coffee gedronken in een piepklein tentje. Buiten het tentje stonden een groepje Indiers en die hadden eenplastic zakjein hun handen met daarin een stuk dichtgevouwen bananenblad. In het bananenblad zat een soort olie achtige substantie. Niek vond dit natuurlijk reuze interessant en de jongens vroegen direct of hij het ook wou proberen. Niek heeft het opgegeten en vond het best lekker. Floor hield het bij een hapje die direct daarna in een servet verdween... jak! De jongens begonnen een beetje lacherig te doen dus niek vroeg of hij er misschien kabouters van ging zien. Hierop moesten ze nog harder lachen en zeiden ze dat het geen kwaad kon. Later thuis hebben we aan de vader van het gezin gevraagd wat het was, en het bleken dus rozebottelzaadjes te zijn met mint en olie en dit moet je kauwen als pruimtabak. Niet opeten dus.... Vandaar dat de jongens zoveel lol hadden. Indiers gebruiken dit aan het begin van de werkdag omdat je er energie van zou krijgen. Hier heeft Niek helaas niets van gemerkt.

Daarna een Indian Temple bezocht (veel kleurrijker en nog schilderachtiger dan de kerken in Nederland) en weer in de MRT gestapt. Op naar Harbour Front omdat Fam. Tan vertelde dat je bovenop de Shopping Mall over de zee kon uitkijken terwijl je pootjebaad in het badje op het dak. Dat bleek inderdaad zo slecht nog niet! Na een drankje naar huis getreint, opgefrist en weer naar onze favo boulevard getreint voor pizza.

Vrijdag 10 april gingen we naar het eilandje Pulau Ubin. Eerst de bus gepakt naar Changi Village en vanuit daar de boot. Speciaal voor Bassie: we zagen in Changi Village een A-viertje hangen bij een restaurant dat ze krabben uit Sri Lanka hadden! We moesten meteen aan jou denken en konden het niet laten een foto te maken. Helaas niet gegeten omdat ze een fortuin bleken te kosten. De bootreis (zeer oude, grappige bootjes) duurde slechts 10 min.en toen stonden we op een paradijsje. Een bloedheet paradijsje, dat wel. We hebben die hele dag zowat sunblock gezweet en deppen had niet zoveel zin, het bleef eruit stromen. Onze lichamen hebben wel wat langer de tijd nodig te wennen aan de dagelijkse 35 graden... Daar verse garnalen gegeten en toen een fiets gehuurd voor slechts 3 dollar voor een hele dag, en dat hebben we geweten... Nog niet eens halverwege begaf de fietsketting van Niek het (gelukkig niet onherstellend) en de versnellingen van Floor deden het niet waardoor elke bult met de fiets aan de hand werd bekommen, haha. We hebben er wel enorm veel lol om gehad, hoewel we het ook zwaar hebben gehad door de felle, hete zon. Onderweg nog wel een groep wilde apen tegengekomen waarvan ereentje nogal een charmante pose nam (zie foto,s).

Op het eiland is een gebied met mangrovebossen en moeras. Dit was op het zuiderlijkste puntje van het eiland. Drie kwartier fietsen en 2 liter zweet later kwamen we uiteindelijk bij het Chek Jawa reserve. Hier een paar mooie foto's gemaakt en toen begon het (hoe kan het ook anders) weer eens goed te onweren. Dit is elke dag aan de orde en het duurt ongeveer een uurtje. We stonden te schuilen onder een ijzeren uitkijktoren toen de eerste bliksem vrij dichtbij insloeg. Hierop zijn we met poncho's aan naar een veiligere schuilplaats gehobbeld. De mensen vonden ons allemaal erg grappig aangezien zij gewoon met een paraplu in veiligheid waren gekomen en wij als een stel marsmannetjes in overlevingspakken de helling op kwamen klauteren. Toen het weer opgeklaard was zijn we terug gefietst naar het dorpje, even ophet strandgewandeld en toen defietsen ingeleverd en de boot teruggenomen (die gingen af en aan). Na al deze inspanningen zijn wij onszelf eens gaan verwennen op een terras in de stad met een welverdiend biertje&wijntje. Op de terugweg kwamen we (voor de 6e keer) langs een rij proppers die allemaal claimen het beste eten van Singapore te hebben. Tussen alle proppers stond 1 Fillipijns meisje die altijd heel aardig deed endus besloten we bij haar een hapje te gaan eten. Het eten was wederom heerlijk. Floor had noodles met seafood en Niek had een hotplate (stenen bord wat heet blijft) met verse groente en hertenvlees. Na al dit lekkers zijn we een bak koffie gaan halen bij Starbucks om vervolgens voldaan in ons bedje te kruipen.

Zaterdag 11 april hadden we een lazy day. Het was weer rond de 30-35 graden met volle zon dus bedachten we om naar het strand te gaan (East Coast strand, dit is niet vervuild). We waren echt aan een frisse duik toe aangezien dit op Pulau Ubin ook al niet mogelijk was. Na een busrit van 30 minuten en een korte wandeling kwamen we dan toch bij het strand aan, waar wij onaangenaam verrast werden. In het water stond een Chinese man van ongeveer 30 jaar met het down syndroom naakt zijn kont te wassen. (het water zou hier dus niet vervuild zijn). Zijn moeder had hem een tuigje omgedaan (best kinky) en met een lang touw aan een bankje vastgebonden, terwijl zij lekker in het gras lag te slapen. Hier moesten we natuurlijk een foto van maken, en dit hebben we dan ook gedaan. Uiteindelijk hebben we ons eroverheengezet en hebben we toch heerlijk gezwommen. Daarna lekker in de zon gelegen en tegen half 4 kwamen de bekende grijze wolken weer aan dus zijn we weer op huis aan gegaan. Dit was net op tijd want toen wij in een overdekt winkelcentrum stonden barste het weer los buiten. We zijn weer in de bus gesprongen en naar huis gegaan voor een bak koffie.

Thuis aangekomen leek het Fan & Joseph (gastouders) leuk om met zijn vieren uit eten te gaan. We zijn met de auto naar Bedok gegaan. Bedok is een grote wijk hier waar Fan haar moeder woont en waar zij ook is opgegroeid. Deze wijk staat bekend om het lekkere eten, en daar hadden ze groot gelijk in. We kwamen op een soort van plein met allemaal tafeltjes. Elk tafeltje heeft een nummer en met dat nummer kan je bij vele foodstandjes verschillende soorten eten bestellen. Wij (met 4 personen welteverstaan...) hebben noodle soep, een soort bami gerecht, pijlstaartrog, oesters en een groot bord satéh besteld en dit was echt heerlijk. Wel erg veel want we zijn met volle magen weer naar huis gegaan. Daar aangekomen zijn we dit verhaal gaan typen waar we meer dan 1 dag over gedaan hebben. Vandaar dat de foto's er eerder waren

Vandaag (zondag)hebben we geen echte planning, misschien dat we met de familie mee gaan naar een Chinese kerkdienst, leek ons wel interressant. En alvast wat dingen opzoeken voor ons verblijf in Indonesië!

Tot zover weer ons reisverslag (best lang achteraf gezien...)!

Tot gauw!

Liefs,

Broer en Zus