Hola!

Ik ben weer in Holland, en met een flinke jetlag! ;-)
De vlucht naar Nederland ging goed en voorspoedig. Ik reisde samen met Astrid, erg gezellig was dat. We hadden zaterdagochtend een vlucht van Cusconaar Lima, waarna we ruim 8 uren moesten wachten op de volgende vlucht, terug naar Nederland.Na een vlucht van 12 uur kwam ik aan opSchiphol en werd ik opgehaald door mijn lieve broertje, schoonzussie, tantie en mams.

Ik heb erg genoten van mijn laatste dagen in Peru, donderdag heb ik samen met Mariam (vrijwilligster van het 'after school project') allerlei (school)spullen gekocht (denk aan wol, daar maken de kinderen tassen van die ze verkopen, schoolschriften, pennen, kleurklei, scharen, pennen etc)voor de kinderen en die hebben we die dag naar het project gebracht. De kinderen waren erg blij en zo dankbaar voor alles, en het feest was helemaal compleet toen Mariam de taart uitdeelde die ze gekocht had omdat een meisje de dag ervoor jarig was geweest.Ik was echt even onder de indruk toen ik daar weg ging,de situatie doet je gewoon veel en dan is het super dat je zo veel voorhun kan doen!

Vrijdagzijn Jamil, Bauke, Jelmer,Fania en ik naar mijn project gegaan met de cadeaus achterin de taxi. De kinderen waren uitgelaten en hadden goed in de gaten dat er wat stond te gebeuren. Eerst heb ik de schooltruien uitgedeeld en daarna heb ik de nieuwe schoenen en sokken aan Juanita (een vrouw met een geestelijke beperking die ook in het project woont) gegeven die me meteen in de houdgreep nam voor een knuffel. Daarna hebben we de rugzakken met de schoolspullen uitgedeeld. Elke keer noemde ik een naam op, en alle kinderen zaten in spanning te wachten, het was net eenuitreiking! Iedereen gaf me een knuffel als dank en al die blije gezichten en vrolijke uitlatingen was echtde kroon op mijn periode in Peru. Dankzij de donaties was dit allemaal nooit gelukt dus iedereen nog een keer bedankt, ik heb echt veel kunnen doen! Dat maakte het niet gemakkelijker om weg te gaan, en een traan kon ik dan ook niet onderdrukken toen ik uit het huis liep. Later kwam Maria, een meisje met wie ik heel veel gepraat heb over haar situatie en de situatie van anderen, me nog achterna rennen omdat ze een cadeau voor me had. Ze gaf me een fotolijstje met een hele lieve tekst erin en een paar oorbellen, zo lief, ja en toen bleven de tranen stromen natuurlijk.

Vrijdagavond zijn we met z'n allen uiteten geweest, met een groep van 18 en toen, helaashelaas, toch echt afscheid genomen. Ik heb een filmpje van dat ik de rugzakken uit ging delen, die kan ik alleen niet uploaden omdat ie te groot is, ik hoop dat dat misschien nog op een andere manier lukt!

Ik kan terug kijken op een geweldige tijd in zowel Ecuador als in Peru, die zeker voor herhaling vatbaar is!

Liefs Floor